تأثیر برنامه آموزش مدیریت استرس بر خود کارآمدی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی

زمینه و هدف: تالاسمی شایع ترین کم خونی مزمن ارثی در انسان است. استرس ناشی از بیماری، تأثیرات نامطلوبی بر خودکارآمدی در امر مراقبت از کودک بر روی اعضای خانواده به ویژه مادران بر جای می گذارد؛ بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است که در بیمارستان سید الشهدا (درمانگاه امام رضا) اصفهان در سال 1393 انجام شد. 64 نفر از مادرانی که کودک مبتلا به تالاسمی داشتند، به شکل تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته خودکارآمدی والدین در مقابله با بیماری تالاسمی فرزند را در ابتدا و انتهای مطالعه و در مرحله پیگیری با گروه کنترل تکمیل نمودند. برای گروه آزمون 8 جلسه آموزش مدیریت استرس به شکل هفتگی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار spss و آزمون های آماری من ویتنی، تی مستقل و فیشر استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، میان گروه آزمون و کنترل از لحاظ نمره خودکارآمدی قبل از مداخله اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/148=p)، اما بلافاصله پس از مداخله (0/001=p) و همچنین یک ماه بعد از مداخله نمره خودکارآمدی در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود، به طور کلی خودکارآمدی مادران بلافاصله پس از مداخله و یک ماه بعد از آن نسبت به قبل از مداخله افزایش یافته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، برنامه آموزش مدیریت استرس می تواند رویکرد مناسبی برای افزایش خودکارآمدی مادران دارای کودک مبتلا به تالاسمی باشد، لذا انجام این برنامه برای بهبود خودکارآمدی مادران دارای کودک مبتلا به بیماری های مزمن از جمله تالاسمی توصیه می شود.